Daar zat ik dan in mijn eigen hok. In een noodgebouw. Golfplaten dak boven me. Rioollucht all over the place.
Drie dagen ervoor was ik gepromoveerd tot P&O beleidsadviseur in een groot ziekenhuis.
Ik zat te zwoegen. Op een beleidsstuk waar ik niets mee had: hoe krijgen we medewerkers uit de auto, op de fiets?
Terwijl ik aan het schrijven was kwam de regen met bakken uit de hemel.
Dus ik begreep die medewerkers wel die lekker de auto pakten.
Een gratis poncho nam ik voor de zekerheid maar mee in de paragraaf ‘succesvolle implementatie’.
Ik was duidelijk geen geboren beleidsschrijver. Dit merkte ik aan het aantal versies dat ik nodig had voor dit beleidsstuk. Inmiddels zat ik aan versie 21 (!).
Hoeveel versies moet ik nog schrijven voordat ze erachter komen dat ik dit niet kan?
Als extravert in een solistische beleidsfunctie was ik aan het verpieteren. Ik voelde mezelf een laurierstruik in de verkeerde potgrond. Die én onvoldoende zonlicht én onvoldoende water kreeg.
Terwijl mijn missie bij binnenkomst zo anders was: werkgeluk voor alle 5.000 medewerkers van dit ziekenhuis.
Ik constateerde dat dit twee jaar na mijn start bij mezelf in ieder geval nog niet gelukt was.
Daarom besloot ik het beleidsstuk zo goed mogelijk af te ronden. En me vanaf dat moment volop te richten op mijn missie: werkgeluk voor 5.000 zorgprofessionals in dit ziekenhuis.
Hiervoor maakte ik een korte presentatie van 5 slides.
Als een missionaris ging ik vervolgens alle stakeholders in de organisatie af.
Directie, MT P&O, managers, teamleiders, OR, medewerkers.
Met wisselend succes. Maar uiteindelijk kreeg ik groen licht voor een bescheiden pilot.
Twee groepjes van acht verpleegkundigen Interne Geneeskunde hadden zich aangemeld voor de training Gelukkig Werken.
Een langverwachte dream werd werkelijkheid voor mij: teams coachen op werkgeluk. En ik kreeg ook nog coaching-on-the-job van de grootste werkgelukexpert in Nederland: Onno Hamburger.
Onno was zijn tijd ver vooruit. Hij was zich al sinds de eeuwwisseling aan het verdiepen in de wetenschap en praktijk van werkgeluk. Samen met Ad Bergsma had hij hierover al de bestseller Gelukkig Werken geschreven.
Al snel merkte ik dat (team)coaching op werkgeluk een vak was. Iedere pauze zei Onno vriendelijk maar bezorgd: “Erwin zullen we even zitten om te evalueren.” En dan hoorde ik al aan zijn stem dat het niet helemaal gesmeerd verliep.
“Hoorde je bij die vrouw haar stem overslaan?” Ehhh nee.
“Zag je dat die man je niet durfde aan te kijken terwijl hij sprak?” Welke man bedoel je precies?
“Waarom ging je er met gestrekt been in bij die leidinggevende? Als coach moet je mensen helpen, niet tegen je in het harnas jagen.”
Pfffff. Dit ging helemaal mis. Alle signalen van de groep ontgingen me. Ik was alleen maar met mezelf bezig. En voelde 16 ogen in mij prikken. Alsof al mijn antennes storing hadden. Volkomen black-out.
Gedesillusioneerd ging ik het weekend in.
Onno gaf uitstekende nazorg door me de dag erna even te bellen om te vragen hoe het met me ging.
Een week later ging het weer mis.
Vijf van de acht verpleegkundigen waren voor de eerste pauze al aan het huilen. Oké, blijkbaar had ik een snaar geraakt. Dat was positief. Maar hoe ga je om met huilende deelnemers?
Als nuchtere man die lastig bij zijn gevoel komt, zat ik tussen een groep snotterende dames.
Ik kon niets beters bedenken dan maar met de doos tissues rond te gaan.
En zo verstreken de maanden. Onno bracht me stap voor stap de kneepjes van het coachingsvak bij.
Totdat het kwartje vele groepen later viel. Ik voelde dat ik de code gekraakt had.
Vanaf dat moment werd het coachen van teams op werkgeluk een feest. Ik kreeg precies door wat ik wanneer moest zeggen en doen, om bewustwording en enthousiasme bij medewerkers te creëren. Zodat zij zelf met hun werkgeluk aan de slag gingen.
Tegenwoordig zie ik deelnemers week na week opbloeien. Vaak zie ik het in hun ogen. Die gaan meer glinsteren. Worden opener. Alsof ze letterlijk het licht hebben gezien. Vastberaden navigeren zij zichzelf op hun weg naar meer plezier, voldoening en zingeving in het werk.
Zo werd coaching op werkgeluk voor mij een prachtig en dankbaar vak.
Onno en ik trainden uiteindelijk meer dan 600 zorgprofessionals. Met ongekende resultaten.
“Bevlogenheid en geluk stegen (+0,32 en +0,40), het verzuim daalde (-2,35%), de patiëntbeleving nam toe (+0,24), evenals kwaliteit & veiligheid (+0,40).”
De kroon op ons werk kwam toen ik een telefoontje van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) kreeg. Of minister Asscher mocht langskomen in ons ziekenhuis voor de opening van de eerste landelijke week van de werkstress.
Even daarvoor werd onze werkgeluk-aanpak door hetzelfde ministerie uitgeroepen tot best practice tegen werkstress en ter bevordering duurzame inzetbaarheid.
Heb jij ook het plan om teams te gaan coachen op werkgeluk?
Vanaf vandaag heb je de mogelijkheid om mijn hulp daarbij te krijgen. Voor de allereerste keer.
Want ik lanceer deze week mijn nieuwe trainingsprogramma Dreamteams.
Tot 14 juni 17u is voor jou de aanmelding geopend van de BETA-versie van Dreamteams. Want ik heb de training nog niet opgenomen.
Vanaf 21 september neem ik elke drie weken twee video’s op, en jij kunt daar LIVE bij zijn via internet. Dat betekent dat je veel extra mogelijkheden hebt om vragen aan me te stellen.
Doe je mee, dan interview ik jou na afloop over je ervaringen. Je reactie komt op de website.
In ruil voor je medewerking krijg je deze week een indrukwekkende korting van 70% op de normale prijs, en 3 bonussen met een waarde van €2.500 cadeau.
Dit is een aanbod dat nooit meer terugkomt.
Op deze tijdelijke pagina staat wat je krijgt als je meedoet:
www.klappetraining.nl/dreamteams
Het maakt niet uit of je al bezig bent met coaching op werkgeluk, er alleen nog over nadenkt, of al concreet aan de slag bent.
Erwin Klappe